دوستان سلام، من رضا صدر هستم، و بسیار خوشحالم که با این پادکست صفر، دوره‌ی دوم مجموعه گفتگوهای پادکست فراگفتار را شروع می کنم پس از گذشت حدود پنج ماه از ضبط و انتشار آخرین مجموعه گفتگوی دوره‌ی اول (که اختصاص داشت به توانایی های زبان فارسی). هر چند این دوره‌ی فترت مصادف شد با شروع و ادامه‌ی بحران دوران وانفسای شیوع کورونا، این تاخیر ناشی از آن بحران نبوده. دلیل اصلی تاخیر،  وقت و انرژی زیادی بود که اختصاص داده شد به راه اندازی یک وبگاه (وب سایت) برای این پادکست، و به علاوه به بعضی تغییرات و بهبودهای جزئی‌تر پادکست، مانند طرح یک نشان جدید(لوگو)، ساختن یک موسیقی آرم برای پادکست، و افزایش کیفیت ضبط ها.

از میان این تغییرات، فکر می‌کنم و امیدوارم که وبگاه فراگفتار وسیله‌ی توانمندی بشود برای ذخیره و انتقال محتویات گفتگوها،  و برای ایجاد ارتباط دو طرفه با شما، شنوندگان پادکست. از طریق این وبگاه دسترسی خواهید داشت به فهرست کامل و محتویات همه‌ی پادکست ها (فایل های شنیداری و فایلهای نوشتاری) و بسیاری اطلاعات دیگر. به علاوه، از طریق این وبگاه می‌توانید نظریات و بازخوردهای خود را برایم بفرستید، از هر نوعی که باشند؛ نقد سازنده، پیشنهاد، یا تشویق و تایید.  نقدها و پیشنهادهای شما را خواهم شنید و برای بهبود پادکست ها به کار خواهم زد. شنیدن تشویقها و تاییدها هم نه تنها باعث دلگرمی خواهند شد و کسب انرژی مثبت، بلکه به علاوه میزانهایی خواهند بود برای برآورد کردن نتیجه‌ی تلاش های من و یاورانم.

از نظر محتوا، تصمیم دارم که مسیر و روش دوره‌ی اول را ادامه و گسترش بدهم. همانند دوره‌ی اول، در این پادکست ها گفتگو خواهم کرد با متخصصین رشته های مختلف علمی و فنی. تصمیم دارم که علاوه بر گفتگوهای مربوط به موضوع زبان فارسی، به بعضی موضوعات دیگر  علمی و فنی هم بپردازم. سرمایه‌ و پشتوانه‌ی من در این تلاش، ذخیره‌ی گسترده‌ای است از دوستان و آشنایانی که دارم در میان متخصصین و صاحبنظران دانش و فناوری. همینطور ممکن است که به طور جانبی قطعاتی ادبی را هم عرضه کنم از طریق پادکست ها یا از طریق وبگاه.

انگیزه و فلسفه‌ی من در دنبال کردن این گفتگو ها، حتی در این بحبوحه‌ی بحرانهای نفس گیر در ایران و در جهان،  از یک طرف کنجکاوی ذاتی من است و علاقه‌ی کودک گونه‌ام برای گشت و گذار در کهکشان آگاهی ها و آفرینش‌های انسانی. از طرف دیگر، و اتفاقاً به‌خاطر همین وضعیت وانفسا، چنین منابعی را لازم می دانم چون معتقدم که هم دانش و هم هنر ابزار های اصلی بوده و خواهند بود برای ما به عنوان انسان و به طور خاص به عنوان ایرانیان؛ ابزارهایی برای حل مشکلات لاجرم و ادامه‌ی راهی که ما انسانها را به این نقطه‌ی زمانی رسانده.

در پایان تشکر می کنم از همه‌ی عزیزانی که به من یاوری دادند در تلاش های پنج ماه اخیر. این عزیزان از جمله عبارت اند از خویشان و دوستان هم دلی مثل همسر و یار هوشمندم سلما کیانی، خواهرهایم از جمله خواهر خوشفکرم ندیه‌ صدر (اولین کسی که فکر شروع یک پادکست را  در سر من انداخت) و برادر هنرمندم نوید صدر (که بسیاری از کاستی های گفتگوهای دوره اول را گوشزد و همینطور گذار به دوره‌ی دوم پادکست را پیشنهاد کرد). یاوران دیگرم از جمله  چند جوان ایرانی خبره در فن و هنر هستند که در این چند ماه برای امر راه اندازی دوره‌ی دوم با آنها آشنا شدم. این جوان های خردمند  با وقف مهارت، خوشفکری، و یا هنر خود، عناصر مختلف دوره‌ی دوم را خلق کردند، همانند وب‌گاه، موسیقی آرم، و لوگوی پادکست. این گروه عبارتند از میلاد اکبری و تیمش (طرح و خلق وبگاه و لوگو)، و شهاب فولادچی (ساختن موسیقی آرم پادکست). اطلاعات بیشتری در باره‌ی این یاوران در قسمت اعضای تیم در وبگاه آمده. آشنایی و کار کردن با چنین جوان‌های مستعد و ماهری همیشه مایه‌ی امیدواری من میشود به آینده‌ی ایران.